More languages
More actions
Η δικτατορία του προλεταριάτου, που μερικές φορές συντομεύεται ως ΔτΠ, είναι μια κατευθυντήρια αρχή που εφαρμόζεται στη μετάβαση στον κομμουνισμό από τον καπιταλισμό. Διευκολύνει την οικονομική ανάπτυξη σε ένα επίπεδο στο οποίο μπορεί να εφαρμοστεί ο κομμουνισμός και αποτρέπει την αντεπανάσταση και το σαμποτάζ από τις διεθνείς και εγχώριες άρχουσες τάξεις.
Καθώς το κράτος υπάρχει για να επιβάλλει την κυριαρχία μιας τάξης πάνω σε μια άλλη, όλη η ταξική κοινωνία είναι μια δικτατορία. το θέμα που γενικά οδηγεί την ταξική πάλη είναι ποια είναι η άρχουσα τάξη. Ως εκ τούτου, το ΔτΠ δεν είναι μια δικτατορία με τη φιλελεύθερη, αστική έννοια του όρου, αλλά ένα ουδέτερο χαρακτηριστικό ως προς τον ιδιοκτήτη της κρατικής εξουσίας.
Ο καπιταλισμός αναφέρεται συνήθως ως δικτατορία της αστικής τάξης, καθώς η αστική τάξη ελέγχει ένα τέτοιο σύστημα και επιβάλλει την κυριαρχία της πάνω στο προλεταριάτο, καταπιέζοντάς τους έτσι.
Εφόσον υπάρχει πάντα ένας καταπιεστής και καταπιεσμένος στην ταξική κοινωνία (βλ. επίσης κοινωνική τάξη) λόγω των αντιφάσεων που σχετίζονται με τα μέσα παραγωγής και, γενικότερα, με τον τρόπο παραγωγής, είναι σημαντικό το προλεταριάτο να γίνει η καταπιεστική τάξη της αστικής αν πρόκειται να επιτευχθεί ο κομμουνισμός.
Χρήση του όρου από τους Μαρξ και Ένγκελς
Σύμφωνα με τον τροτσκιστή συγγραφέα Χαλ Ντρέιπερ, ο Μαρξ και ο Ένγκελς χρησιμοποίησαν τον όρο «δικτατορία του προλεταριάτου», ή λέξεις πολύ κοντά σε αυτήν, σε 11 ξεχωριστά έργα. (Σε μερικά από αυτά τα έργα εμφανίζεται περισσότερες από μία φορές.)[1]
Παραδείγματα χρήσης του όρου από τον Μαρξ και τον Ένγκελς (αυτή η λίστα δεν είναι εξαντλητική):
- Οι Ταξικοί Αγώνες στη Γαλλία (1850), Μέρος Ι. Ο Μαρξ γράφει ότι μετά την ήττα της εργατικής εξέγερσης του Ιουνίου 1848, «εμφανίστηκε το τολμηρό σύνθημα της επαναστατικής πάλης: Ανατροπή της αστικής τάξης! Δικτατορία της εργατικής τάξης!».[2] Σύμφωνα με τον Hal Draper, αυτή είναι η πρώτη χρήση του όρου από τον Μαρξ ή τον Ένγκελς.
- Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία (1850), Μέρος III. Ο Μαρξ μιλάει για τον επαναστατικό σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό ότι περιλαμβάνουν τη «διακήρυξη της μονιμότητας της επανάστασης, την ταξική δικτατορία του προλεταριάτου ως απαραίτητο ενδιάμεσο σημείο στην πορεία προς την κατάργηση των ταξικών διαφορών γενικά...»
- Επιστολή προς τον J. Wedemeyer, 5 Μαρτίου 1852. Ο Μαρξ αρνείται ότι είχε ανακαλύψει τάξεις ή ταξική πάλη, αλλά είπε ότι «η πρωτοπορία μου ήταν να αποδείξω (1) ότι η ύπαρξη τάξεων συνδέεται μόνο με συγκεκριμένες φάσεις στην την ανάπτυξη της παραγωγής· (2) ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου· (3) ότι αυτή η ίδια η δικτατορία συνιστά μόνο τη μετάβαση στην κατάργηση όλων των τάξεων και σε μια αταξική κοινωνία…».
- Κριτική του Προγράμματος της Γκόθα. (1875), ενότητα 4. Ο Μαρξ λέει ότι «Μεταξύ της καπιταλιστικής και της κομμουνιστικής κοινωνίας βρίσκεται μια περίοδος επαναστατικού μετασχηματισμού από το ένα στο άλλο. Υπάρχει μια αντίστοιχη μεταβατική περίοδος στην πολιτική σφαίρα και σε αυτήν την περίοδο το κράτος μπορεί να πάρει μόνο τη μορφή μιας επαναστατικής δικτατορίας του Προλεταριάτου».
- Εισαγωγή (1891) στη γερμανική έκδοση του Εμφυλίου Πολέμου στη Γαλλία. Ο Ένγκελς γράφει: «Κοιτάξτε την Παρισινή Κομμούνα. Αυτή ήταν η Δικτατορία του Προλεταριάτου».
Λένιν
- Κράτος και επανάσταση (1918), Κεφάλαιο 5: «Η οικονομική βάση του μαρασμού του κράτους». Ο Λένιν γράφει: "Η δικτατορία του προλεταριάτου επιβάλλει μια σειρά περιορισμών στην ελευθερία των καταπιεστών, των εκμεταλλευτών, των καπιταλιστών. Πρέπει να τους καταστείλουμε για να απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από τη μισθωτή σκλαβιά, η αντίστασή τους πρέπει να συντριβεί με τη βία... "
Λαϊκή Δημοκρατική Δικτατορία
Η Λαϊκή Δημοκρατική Δικτατορία (απλοποιημένα κινέζικα: 人民民主专政, παραδοσιακά κινεζικά: 人民民主專政, pinyin: Rénmín Mínzhǔ Zhuānzhèng) είναι μια φράση που ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[3] Η έννοια της Λαϊκής Δημοκρατικής Δικτατορίας έχει τις ρίζες της στον «νέο» τύπο δημοκρατίας που προώθησε ο Μάο Τσε Τουνγκ στο Γιανάν κατά τη διάρκεια του κινεζικού εμφυλίου πολέμου.[4]
Σε μια αναφορά του Σεπτεμβρίου 1948 στο Πολιτικό Γραφείο, ο Μάο ζήτησε την εγκαθίδρυση «μιας λαϊκής δημοκρατικής δικτατορίας που θα βασίζεται σε μια συμμαχία εργατών και αγροτών υπό την προλεταριακή ηγεσία». Σύμφωνα με τον Μάο, αυτή η συμμαχία «δεν περιορίζεται στους εργάτες και τους αγρότες, αλλά είναι μια λαϊκή δημοκρατική δικτατορία που επιτρέπει τη συμμετοχή των αστών δημοκρατών».[5]
Κατά την ίδρυσή της η ΛΔΚ πήρε τη μορφή μιας λαϊκής δημοκρατικής δικτατορίας. Στο κινεζικό πολιτικό πλαίσιο, η επαναστατική συνείδηση και η επαναστατική δραστηριότητα διακρίνουν τον «λαό» από τους αντεπαναστάτες. Εντός της ΛΔΚ, η δημοκρατία περιλαμβάνει ενωμένες επαναστατικές τάξεις και υποστηρικτικά πολιτικά κόμματα που λειτουργούν υπό την ηγεσία του ΚΚΚ. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει εργάτες, αγρότες, διανοούμενους, μικροαστούς, ακόμη και την εθνική αστική τάξη που υποστήριξε το επαναστατικό σχέδιο.[6]
Σύμφωνα με τους «τρεις τύπους κρατικού συστήματος» του Μάο Τσε Τουνγ κ, η λαϊκή δημοκρατική δικτατορία είναι διαφορετική τόσο από τη «δικτατορία της αστικής τάξης» όσο και από τη «δικτατορία του προλεταριάτου», αλλά είναι «η ένωση διαφόρων επαναστατικών τάξεων με επικεφαλής την εργατική τάξη και με βάση τη συμμαχία εργατών και αγροτών», «κοινή δικτατορία διαφόρων επαναστατικών τάξεων». Μεταξύ αυτών, η εργατική τάξη είναι ο ισχυρότερος πυρήνας, που ασκεί ηγεσία μέσω πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούν τα συμφέροντά της. Ακολουθούν οι αγρότες, οι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι του προλεταριάτου. Έπειτα υπάρχει η μικροαστική τάξη, η οποία στην καλύτερη περίπτωση είναι ακόλουθοι. Τέλος, υπάρχει η εθνική αστική τάξη, που μπορεί να εγκαταλείψει τον λαό και να ενταχθεί στο εχθρικό στρατόπεδο του «αντιλαϊκού». Αυτές οι τέσσερις τάξεις ασκούν τη «λαϊκή δημοκρατική δικτατορία».
Ο Μάο υποστήριξε ότι η ανοικοδόμηση μιας δικτατορίας του προλεταριάτου, βάζει τα θεμέλια για την καταστροφή της δικτατορίας του προλεταριάτου μέσω του κατεστημένου που αναπόφευκτα οδηγεί στην τελική καταστροφή της κρατικής εξουσίας ως μαρασμός του κράτους.[7]
Αναφορές
- ↑ Hal Draper, 1962. "Marx and the Dictatorship of the Proletariat", section 3. Avail. free at Marxists.org
- ↑ Karl Marx, 1850. The Class Struggles in Fance, Part I: "The Defeat of June, 1848", 7th last paragraph. Free online at Marxists.org
- ↑ Constitution of the PRC
- ↑ Karl, Rebecca E. (2010). Mao Zedong and China in the twentieth-century world : a concise history. Durham [NC]: Duke University Press. pp. 74–75. ISBN 978-0-8223-4780-4. OCLC 503828045.
- ↑ Karl, Rebecca E. (2010). Mao Zedong and China in the twentieth-century world : a concise history. Durham [NC]: Duke University Press. pp. 74. ISBN 978-0-8223-4780-4. OCLC 503828045.
- ↑ Boer, Roland (2021). Socialism with Chinese characteristics : a guide for foreigners. Singapore: Springer. p. 247. ISBN 978-981-16-1622-8. OCLC 1249470522.
- ↑ “To consolidate the dictatorship of the proletariat or the dictatorship of the people is in fact to prepare the conditions for abolishing this dictatorship and advancing to the higher stage when all state systems are eliminated.”
Mao Zedong (1937). On Contradiction. «V. The identity and struggle of the aspects of a contradiction».