More languages
More actions
Το προλεταριάτο είναι η κοινωνική τάξη των μισθωτών, των μελών μιας κοινωνίας των οποίων η μόνη κατοχή σημαντικής οικονομικής αξίας είναι η εργατική τους δύναμη (η ικανότητά τους να εργάζονται) και δεν κατέχουν δικό τους κεφάλαιο ούτε μέσα παραγωγής. Ένα μέλος αυτής της τάξης είναι προλετάριος.
Ο Μαρξισμός θεωρεί ότι το προλεταριάτο καταπιέζεται από τον καπιταλισμό, αναγκασμένο να δέχεται πενιχρούς μισθούς σε αντάλλαγμα για τη λειτουργία των μέσων παραγωγής, τα οποία ανήκουν στην τάξη των ιδιοκτητών επιχειρήσεων, την αστική τάξη. Ο Μαρξ υποστήριξε ότι αυτή η καταπίεση δίνει στο προλεταριάτο κοινά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα, ωθώντας το να ενωθεί και να καταλάβει την εξουσία από την τάξη των καπιταλιστών και τελικά να δημιουργήσει μια κομμουνιστική κοινωνία απαλλαγμένη από ταξικές διακρίσεις.
Στις Αρχές του Κομμουνισμού, ο Φρίντριχ Ένγκελς εξηγεί ότι το προλεταριάτο είναι «εκείνη η τάξη της κοινωνίας που ζει αποκλειστικά από την πώληση της εργασίας της και δεν αντλεί κέρδη από κανένα είδος κεφαλαίου». Η «αποκλειστική τους ύπαρξη εξαρτάται από τη ζήτηση της εργασίας», και ως εκ τούτου η αστική τάξη τους υποβάλλει στον ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων τους. Οι προλετάριοι διαφέρουν από τους παλαιότερους εργάτες, όπως οι δουλοπάροικοι, επειδή οι δουλοπάροικοι έχουν εξασφαλισμένη ύπαρξη και συχνά κατέχουν τα δικά τους μέσα παραγωγής.
Τα συμφέροντα του προλετάριου έρχονται σε σύγκρουση με εκείνα του αστού.[1]
Ιστορία[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι προβιομηχανικοί τεχνίτες βασίζονταν προσωρινά στη μισθωτή εργασία μέχρι να αποκτήσουν αρκετό κεφάλαιο για να εκμεταλλευτούν άλλους. Με την άνοδο της μεγάλης βιομηχανίας, οι περισσότεροι τεχνίτες έχασαν την ιδιοκτησία τους και έγιναν προλετάριοι αντί για συντεχνιακοί άρχοντες. Παρομοίως, οι εργάτες της μεταποίησης του 16ου έως τον 18ο αιώνα κατείχαν τα δικά τους μέσα παραγωγής και έγιναν προλετάριοι αφού μετακόμισαν στις πόλεις και έχασαν την ιδιοκτησία τους.
Το προλεταριάτο προέκυψε στα τέλη του 18ου αιώνα κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης. Οι καπιταλιστές αγόρασαν τα ακριβά μηχανήματα που ήταν απαραίτητα για τη βιομηχανία και εκτόπισαν τους μικρούς τεχνίτες και χειροτέχνες. Ξεκινώντας με την κλωστοϋφαντουργία, μοίρασαν την εργασία μεταξύ των εργατών τους αντί να έχουν έναν εργάτη να παράγει ένα ολόκληρο εμπόρευμα.[1]
Δείτε επίσης[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Friedrich Engels (1847). The Principles of Communism. [MIA]